Peak Energy: The fuel of the future ? Say 'cheese'

Steeds meer organisaties en analysten op het gebied van energie en vooral aardolie geven aan dat binnen afzienbare tijd, de aardolieproductie structureel de vraag niet meer zal kunnen bijhouden, omdat de gemakkelijk winbare, goedkope olie steeds minder beschikbaar zal zijn. Dit zal op zijn minst een diepe, wereldwijde economische crisis veroorzaken en oorlogen om hulpbronnen aanwakkeren.

De mensen die daar niet in geloven, halen over het algemeen drie typen argumenten aan.
- Er is nog genoeg olie in de bekende bronnen en de bekende reserves. De hoge prijzen worden door politieke en andere 'above the ground' factoren veroorzaakt.
- Technologische ontwikkelingen en hoge prijzen zullen het mogelijk maken meer olievelden te ontdekken en het economisch haalbaar maken om olie te ontginnen op plaatsen waar dat tot nu toe niet mogelijk was, waardoor de winbare reserves zullen stijgen en de vraag kan worden bijgehouden.
- Technologische ontwikkelingen en de prijzen zullen op tijd de ontwikkeling van andere energiebronnen mogelijk maken , nog voordat een eventueel tekort aan aardolie een ernstig probleem wordt voor de wereldeconomie.

Op dit moment zijn er ook olieproducenten die aangeven dat het er toch niet zo goed uitziet wat betreft de balans tussen productie en vraag naar aardolie. Het lijkt erop dat we ons in elk geval moeten voorbereiden op een periode waarin goedkope olie verleden tijd is. Of dit een periode zal zijn of een permanente nieuwe situatie, zal moeten blijken.


Peak Energy: The fuel of the future ? Say 'cheese': "CNN has a report on the CEO's of ConocoPhilips and BP hinting that the peak oil point is approaching - 'Big Oil CEOs Point To Constraints On Supply Growth'. Pointing to a variety of political and technological constraints on energy investment, chief executives at two oil giants Thursday highlighted systemic limitations on the growth of the supply of oil, implying that there will be high oil prices for at lePublishast the medium term.

ConocoPhillips (COP) Chief Executive James Mulva had earlier told a New York financial conference that he doubted that world oil producers would be able to meet forecast long-term energy demand growth.

The International Energy Agency, the energy watchdog for western economies, has projected 2030 world oil demand of 116 million barrels a day. But *Mulva said he doesn't believe oil supply will ever exceed 100 million barrels a day*. He didn't offer a price forecast. 'Demand will be going up, but it will be constrained by supply,' Mulva said. ' I don't think we are going to see the supply going over 100 million barrels a day and the reason is: Where is all that going to come from?' BP's Hayward, by contrast, spotlighted improved recovery rates as a possible source of significant new production growth.

Klimaatverandering en zeespiegelstijging: hoe verder voor Suriname?

This example of the effect a meter sea level rise would have on the coastal area in Suriname was generated by using an interactive map. The results are based on height information only.

Dit plaatje waarop onze kust te zien is in geval van een zeespiegelstijging van een meter, is gegenereerd met behulp van een interactieve kaart op het web.

Tegenwoordig zijn klimaatverandering en zeespiegelstijging, terecht, op ieders lip en (bijna) iedereen begint te begrijpen dat we er ernstig rekening mee moeten houden. Dat betekent dus, dat we in het stadium zijn aangekomen dat je zou kunnen plannen hiervoor en dat we voor Suriname ook de deskundigen moeten horen. Wie echter waar dan ook bij politieke, economische en/of bedrijfsmatige planning betrokken is, weet dat het horen van deskundigen slechts een eerste stap is om te komen tot een zinnige reactie op de gerezen vraagstukken wat dit betreft. De deskundigen (nationaal en internationaal) maken op basis van onderzoeksfeiten, waarschijnljkheden en onzekerheden de scenario's en de politieke leiding in de verschillende landen en de gemeenschappen (door pressie en opinie) zullen moeten bepalen met welke van die scenario's rekening moet en kan worden gehouden.

Voor Suriname is een stukje eigen onderzoek daarbij beslist noodzakeijk. Het is vrij duidelijk dat het land als geheel, als het slechts de oppervlakte betrof, relatief niet veel te vrezen zou hebben van een zeespiegelstijging, zelfs als deze meerdere meters zou bedragen. Het is omdat meer dan 70 % van ons volk in de kustvlakte woont en bovendien de meeste van onze vruchtbare landbouwgronden zo dicht bij de zee liggen, dat we als we niets doen, zelfs bij een relatief kleine zeespiegelstijging ernstige consequenties kunnen verwachten. Consequenties die waarschijnlijk in eerste instantie vooral de reeds kwakkelende landbouwsector zullen treffen.

Als we stilstaan bij wat op de kaart te zien is, lijkt het erop dat er in eerste instantie niet eens zozeer voor Paramaribo een probleem is. In eerse fase lijken vooral Commewijne en Nickerie die lager liggen ernstig te worden getroffen, terwijl daar bovendien onze rijstbouw en andere landbouwgebieden liggen. Coronie heeft een accuut probleem en ook daarover zullen in het licht van deze ontwikkelingen spoedig beslissingen moeten worden genomen. (Natuurlijk is de afwatering van Paramaribo een probleem, maar dat is het ook zonder zeespiegelstijging).

We kunnen er na het laatste klimaatrapport in elk geval niet meer omheen. Het klimaat verandert en zal voor de meeste landen extra problemen met zich meebrengen. De deskundigen zijn het er in elk geval over eens, dat de zeespiegel zal stijgen en dat we met meer extreme klimaat en weersituaties te maken zullen krijgen. De grote vraag die zij ook niet goed kunnen beantwoorden is: wat gebeurt er voor een bepaald gebied precies en hoe snel? Vooral dit laatste is natuurlijk van wezenlijk belang voor ons vermogen maatregelen te treffen ter bescherming van onze samenleving. De verschillende onderzoekers zijn het dus sinds kort over genoemde zaken vrijwel allemaal eens, maar geven bovendien, afhankelijk van hun positie en hun eigen ervaringen in het veld behoorlijk ver uiteenlopende mogelijkheden, die in feite zeer groot verschil maken als er een programma van maatregelen moet worden ontwikkeld.

We zien de zeer conservatieve schattingen van de zeespiegelstijging in het IPCC rapport, waar iedereen zich dan achter kon stellen maar waarin geen rekening is gehouden met de bijdrage van de polen en Groenland. Daartegenover houden sommige glaciologen ons voor, dat we mogelijk niet slechts met (minder dan) 1 meter in een eeuw rekening moeten houden, maar dat we op basis van hun observaties ook wel 3 meter in een eeuw zouden kunnen krijgen. Dus ongeveer een meter in 30 jaar en dat levert een totaal andere situatie op, die ook een ander programma van maatregelen zou vragen. Bepaling van het werkelijke scenario is dus van grote invloed op het proces van planning voor het tegengaan van negatieve effecten . Het maakt nogal wat verschil: een meter in een eeuw of een meter 30 jaar en daarna dus nog meer. Wat krijgen we verder? Minder regen maar veel meer op een dag? Lange droge tijden? De antwoorden op deze vragen bepalen natuurlijk in hoge mate welke reacties wenselijk en mogelijk zijn. Daar geven de rapporten en officiele verklaringen niet echt antwoord op. Het blijven verschillende scenario’s die volgens de onderzoekers elk een bepaalde waarschijnlijkheid hebben. De bijdrage die de polen zouden kunnen leveren aan het tempo en de mate van zeespiegelstijging is volgens alle deskundigen op dit moment nog helemaal niet goed in te schatten. Het kan letterlijk vriezen of dooien. De gevolgen van elk van de genoemde scenario’s zijn ernstig genoeg om elke samenleving zich te laten bezinnen op de gevolgen en te dwingen tot een besluit op basis van welk van de waarschijnlijkheden de maatregelen zullen worden afgestemd. Economie, politiek, lokale omstandigheden en risico's en 'common sense' zullen hierbij uiteindelijk bepalend zijn.

Het soort maatregelen dat moet worden genomen kan namelijk nogal verschillen, afhankelijk van wat je uitgangspunt is. Het gaat zoals gewoonlijk vooral om beslissingen over aanwending van geld. Elk interventieprogramma kost nogal wat en geld kan je maar een keer uitgeven. In dit geval mag het doel bovendien niet gemist worden 'you have to hit target'. Ter orientatie: volgens de bronnen rekent Nederland op 50 tot 70 miljard Euro in ongeveer 20 jaar.

Hoe zit het met Suriname? wat merken we al en wat zijn de maatregelen, wat zullen die kosten en waar zal het geld vandaan komen?

De landbouwgebieden in Nickerie en commewijne lijken in alle modellen het eerst te lijden, omdat ze blijkbaar het laagst liggen. Onze voeding komt daar in belangrijke mate vandaan. Er zullen in die gebieden waarschijnlijk op korte termijn goede zeeweringen en waterwerken moeten komen, evenals voor Coronie en Paramaribo, maar of dat op de langere termijn de oplossing is hangt natuurlijk af van het scenario dat als vertrekpunt wordt gebruikt. Dat bepaalt dan ook meteen wat voor soort werken worden aanlegd. Ik begrijp dat er onderzoek is gedaan en zal daarover dan weer vragen stellen in De Nationale Assemblée.

In elk geval moeten we in Suriname beginnen met alle deskundigen die we in huis hebben te betrekken bij onderzoek en voor de universiteit van Suriname voldoende middelen beschikbaar te maken. Deze fondsen zullen we in eerste instantie wel bij de internationale organisaties moeten halen. Daarvoor is er een eerste plan nodig. We zullen nu meer dan ooit moeten beseffen dat wat onze bodem oplevert moet worden ingezet voor de ontwikkeling en bescherming van ons eigen volk.

We hebben dus nog meer huiswerk , maar een voordeel van dit alles is, dat deze noodzakelijke activiteit, als we ons verstand gebruiken ook de nationale economie kan aanzwengelen. We moeten in elk geval plannen maken en vooral goed plannen gaan uitvoeren. Tot nu toe is het weer ons voor geweest. Nog zonder zeespiegelstijging en klimaatsverandering.

De geschiedenis herhaalt zich

Ik zou de bijdrage van juni 2006, kunnen 'copy/pasten' naar vandaag. (De kustvlakte is overstroomd door zware regens) Hoewel er geen kalveren verdronken zijn, komen nu de aboma's en kaaimans uit de put tevoorschijn, waarna de bekende aap uit de mouw sprong met het bericht, dat het ontwateringsplan waar ik in het vorig bericht om vroeg, sinds 2000 bestaat. 7 jaar en we hebben nog geen financiering ervoor gezocht en er is niets van uitgevoerd.

Het is al beroerd genoeg dat dit zo lang is blijven liggen en onacceptabel dat het onderhoud van hoofdavoerwegen zeer te wensen over laat. Jammer van die minister die in weerwil van de feiten blijft volhouden dat hij en zijn ministerie 'alles hebben gedaan wat ze konden'.

Kortere maar hevige regentijden, langere droge tijden ?

Het klimaat in Suriname zal in de toekomst veel meer onderwerp van gesprek zijn dan vroeger, dat is duidelijk.
We zijn niet sterk in het tijdig maatregelen nemen om problemen te voorkomen. In de achter ons liggende dagen, werden nadat delen van de stad dagenlang ondergelopen waren, driftig de lang verwaarloosde trenzen en afvoerkanalen opgehaald, althans zoveel mogelijk.
Het is voor mij duidelijk dat onderhoud en verbetering van de waterhuishouding van de stad en andere woonplaatsen in de kustvlakte van het allergrootste belang zijn.

Wet- en regelgeving, bestemmingsheffingen, het instellen van een speciale werkarm voor het nemen van deze maatregelen en het onderhouden en steeds aanpassen van het systeem zijn enkele van de belangrijkste maatregelen die per onmiddellijk moeten worden genomen.

Het is verder belangrijk dat we realistisch kijken naar het klimaatrapport dat recent is uitgebracht. Verschillende wetenschappers denken dat de aangegeven zeespiegelstijging een 'best case' scenario is.

De link in de titel leidt naar een interactieve kaart, waar de zeespiegelstijging kan worden bekeken.

Klimaatrapporten bevestigen bezorgdheid en geven richtlijnen voor Suriname

It's official. Suriname op de lijst van de landen die veel last zullen ondervinden van klimaatsverandering. Dit is natuurlijk niet nieuw, sinds 1998 heb ik hiervoor aandacht gevraagd en ook in de Nationale Assemblee. Nu is het alleen hard en duidelijk neergezet en de verhalen dat het nog wel een eeuw zou duren voordat we er iets van zouden merken zijn nu definitief van de baan.

Climate change is here. We worden er al merkbaar mee geconfronteerd en iedereen die de ontwikkelingen op dit gebied volgt, weet dat de formele berichten toch wel een beetje de best case scenario's zijn. De onverwachte, onberekenbare maar wel degelijk goed mogelijke ontwikkelingen zijn over het algemeen in de gepresenteerde stand van zaken niet meegenomen, althans niet erg duidelijk.

Het is nodig dat Surinamers zich unaniem inzetten om tot verstandig beleid te komen ten aanzien van deze kwestie. Klimaatverandering en energieproblematiek zullen moeten worden meegenomen in elk beleidsplan of project van enige omvang. Bij de ontwikkeling van oplossingsmodellen moet worden gekozen voor een werkwijze die zoveel mogelijk de eigen economie stimuleert en de export van kapitaal beperkt.

Suriname kan niet veel doen om de menselijke bijdrage in dit probleem te beinvloeden. Suriname draagt zeer weinig bij aan de CO2 uitstoot. We kunnen natuurlijk wel onze stem laten horen op de daarvoor bestemde internationale fora. Voor onze eigen ontwikkeling is het verder erg belangrijk dat we alle mogelijkheden benutten om geld te verdienen met ons natuurlijk milieu, door het in stand houden van ons regenwoud en andere tropische biotopen in Suriname.

Tot nu toe wonen we erg ver uit elkaar, hebben we een groot deel van de dag files in de binnenstad en over de bruggen in Paramaribo-zuid, kun je in het binnenland alleen met de boot de meeste plaatsen bereiken en niet of nauwelijks bellen naar de stad.

Klimaatverandering en het energievraagstuk van deze eeuw, hangen samen. In elk geval worden we er bijna gelijktijdig mee geconfronteerd. Suriname zal zich moeten bezinnen op het model van onze nationale ontwikkeling.